Page 218 - Islamic Studies 03

Mənəvi yolçuluq və Nikbinlik/ (217

(Əraf”, 179.)
Bəli, yəqin məqamına çatmayan kəslər–o kəslər ki, baş verən
hadisələrin xeyir olduğunu aydın surətdə anlaya bilmirlər və

açıq üzlə çətinliklərə sinə gərə bilmirlər – onların səbirli
olması gərəkir və dua etməlidirlər ki, Allah istəklərini həyata
keçirsin və qarşılaşdıqları çətinliklərdə dözümlü olsunlar.

Dediyimiz kimi riza məqamına çatmış adam baş verən
hadisələrdən narahat olmur, yəni başına bir müsibət gəldikdə
özünü itirmir, Allaha şükr edir. Əgər övladı şəhid olsa, deyir:
Əlhəmdülillah, ey kaş bir övladım da olardı, onu da

göndərərdim cəbhəyə şəhid olsun. Belə adam nəinki narahat
olmur, əksinə öyünüb iftixar edir ki, övladı müqəddəs amallar
uğrunda şəhid olmuşdur. Amma bu həddə çatmayan insanlar

çoxdur, Allah da buyurur: "...Bəndələrimdən nemətlərimə
şükr edəni azdır!”
İnsanın ölümdən xoşu gəlmir, həmişə ondan qaçır, amma axırı

ölüm onu haqlayıb öz kamına çəkir. Eləcə də insan öz
ruzisindən qaçmaq istəsə, qaça bilməz, yenə də axırda gəlib

ona çatacaq. Təyin edilmiş qədərdən qaçmaq olmaz. Əgər bir
adam çox çalışsa, işləsə də, məlum deyil ruzisi çatacaq, ya
yox. Çox görünüb ki, bəzi adamlar ruzi üçün canlarını oda-
suya vurublar, amma axırda acından ölüblər. Bununla

əlaqədar, həddən artıq varlı adamlar haqqında qəribə hekayələr
nəql etmişlər. Deyirlər bəzi adamlar öz həyatlarında elə
vəziyyətlə üzləşməyə məcbur olmuşlar ki, acından ölməmək

üçün öz ayaqqabılarını yemişlər! Başqa bir tərəfdən də elə
əlsiz-ayaqsız adamlar olub ki, əllərindən bir iş gəlməsinə