Page 274 - Islamic Studies 06
P. 274

Nəhcül-bəlağədə vəhdət prinsipi / 273

               hansı bir şeyə) məcbur etməyə qadir olan, (hər şeydən) böyük,
               (hər  şeyin  fövqündə)  olan  Allahdır.  Allah  (müşriklərin)  Ona
               qoşduqlarından (şəriklərdən) ucadır." («Həşr», 23)
                   Təfsirçilər "mömin" kəlməsini təfsir edərkən bir neçə fikir
               irəli sürmüşlər: [7]
                   1.O kəs ki, bəndələrinə əmin-amanlıq bəxş edir.
                   2.Bəndələri  onun  zülmündən  və  əzabından  amandadırlar.

               (Heç kimə zülm etmir.)
                   3.Hamıdan  qabaq  öz  yeganəliyinə  imanı  vardır,  hamıdan
               qabaq öz tövhid və təkliyinə şəhadət verir:
                   «Allah özündən başqa heç bir Tanrı olmadığına şahiddir.
               Mələklər  və  elm  sahibləri  də  haqqa,  ədalətə  boyun  əyərək
               (haqqa tapınaraq) o qüvvət, hikmət sahibindən başqa ibadətə
               layiq  heç  bir  varlıq  olmadığına  şəhadət  verdilər».  («Ali
               İmran», 18)


               Təvəlla və Təbərra

                   Təvəlla və təbərra İslam dininin füruidin [8] bölməsinə aid
               olan hissələrdir. Elə buna görə də insan yaxşılıqlar və yaxşıları
               sevib,  pislər  və  pisliklərlə  mübarizə  aparmalıdır.    Odur  ki,
               Allah  Təala  Peyğəmbərin  (s)  həqiqi  ardıcıllarını  vəsf  edərək
               buyurur:  "Mühəmməd  (s)  Allahın  peyğəmbəridir.  Onunla
               birlikdə olanlar   (möminlər) kafirlərə qarşı sərt, bir-birinə (öz
               aralarında) isə mərhəmətlidirlər." («Fəth», 29)
                   "(Ey peyğəmbər!)   Allaha və axirət gününə inanan heç bir
               tayfanın  Allah  və  Onun  peyğəmbərinə  qarşı  çıxanlarla  –  öz
               ataları,  oğulları,  qardaşları,  yaxın  qohumları  olsalar  belə,
               dostluq  etdiyini  görməzsən.  Onlar  elə  kimsələrdir  ki,  Tanrı
               onların  qəlblərinə  iman  yazmış  və  öz  dərgahında  onlara  ruh
               (güc)       vermişdir        (iman,       hidayət        nuru       əta
               etmişdir.)"(«Mücadələ», 22)
   269   270   271   272   273   274   275   276   277   278   279