Page 30 - Islamic Studies 06

İSLAM ARAŞDIRMALARI JURNALI, Üçüncü il, beşinci sayı (Bahar-Yay / 2024) /29

əziz rəhbərlərinin ardıcıl dialoqları bu həqiqətə parlaq

misaldır. Sünni və şiə təfsirlərində, eləcə də, bəzi hədis və tarix
kitablarında qeyd olunur ki, hicrətin 10-cu ilində bir neçə nəfər
Rəsuli-Əkrəmin (s) tərəfindən Yəmənin Nəcran məntəqəsində

İslamı yaymağa, təbliğ etməyə təyin olundular. Nəcran
məsihiləri Peyğəmbəri-Əkrəmlə (s) danışıq aparmaq üçün bir
nümayəndə heyətini Mədinəyə göndərdilər. Danışıqlardan

sonra onlar bəhanə axtararaq şəkdə olduqlarını deyir, heç bir
məntiq və dəlilə əsaslanmadan Həzrət İsanın (ə) Allahlıq
məqamında şərik olduğunu iddia edirlər. Bu ayə nazil olaraq

buyurur: “Buna görə də sənə elm gəldikdən sonra, onun
barəsində (İsa Məsih-əleyhissəlam haqqında) səninlə mübahisə
edən (höcətləşən) kəsə de: «Gəlin biz öz oğullarımızı, siz öz

oğullarınızı, biz öz qadınlarımızı, siz öz qadınlarınızı, biz
özümüzü, siz də özünüzü (bizim canımız kimi olan kəsləri)
çağıraq, sonra bir-birimizə nifrin edək, beləliklə Allahın

lənətini yalançılara yağdıraq. (Peyğəmbər bu hadisədə İmam
Həsənlə İmam Hüseyni oğulları, Fatiməni qadın və Əlini canı
kimi "mübahilə"yə, yəni ayədə işarə olunan qarşılıqlı nifrin
1
etmə mərasiminə apardı və kafirlər təslim oldular.)” Yəni bu
qarğış hər kəsi tutsa, onun batil yolda olması məlum olacaq və
bununla da mübahisəni sona yetirərik.
Bu ayə nazil olandan sonra Peyğəmbəri-Əkrəm (s) Nəcran

xristianlarını mübahiləyə çağırdı. Onlar o Həzrətdən
fikirləşmək üçün bir gün möhlət istədilər. Xristianların başçısı
dedi: “Əgər sabah Muhəmməd(s) öz ailəsi və övladları ilə

birgə mübahiləyə gəlsə, onunla mübahilə etmədən geri

1 -Ali-İmran surəsi ayə 61