Page 144 - Islamic Studies 05
P. 144

143) / İSLAM ARAŞDIRMALARI JURNALI, Üçüncü il, beşinci sayı (payız-qış / 2024)

                     Deməli, bir nəfərin etdiyi günaha görə Allah-təala bütöv
               bir tayfanı təqsirkar bilib onların hamısını zalım adlandıraraq
               buyurur:
                     “........Biz Səmud tayfasına açıq-aşkar bir möcüzə olaraq
               dişi dəvə verdik, lakin onlar ona zülm etdilər (dəvəni tutub
               kəsdilər)....” («İsra»- 59).
                     Dəvəni  bir  nəfərin  öldürməsinə  baxmayaraq,  onun

               əməlindən razı qaldıqlarına görə başqaları da Allahın əzabına
               düçar oldular. “Qurani-Kərim”də buyurulur:
                     “Sanki  onlar  orada  heç  yaşamamışdılar.  Bilin  ki,
               Səmud  tayfası  Rəbbini  inkar  etmişdi.  Xəbəriniz  olsun  ki,
               Səmud tayfası (Allahın mərhəmətindən) kənar (uzaq) oldu!”
               («Hud» - 68).
                     Beləliklə, Allahın buyurduğu kimi, onların kökü kəsildi:
                     “Artıq  o  zalım  tayfanın  kökü  kəsildi.  Həmd  olsun
               aləmlərin Rəbbi Allaha!” («Ənam» - 45).


               •                       Rəvayətlərdə bu hadisə necə təsvir

                                            edilmişdir
                     Hədislərdə bu mühüm məsələyə çox diqqət yetirilmişdir.
               Onlardan bir neçəsini nümunə olaraq burada qeyd edirik.
                     Əmirəlmöminin  Əli(ə)  xütbələrinin  birində  Saleh
               peyğəmbərlə  Səmud  tayfası  arasında  baş  vermiş  əhvalata
               toxunaraq buyurur:
                     “Camaat,  adamlar  arasında  birlik  yaradan  (əqidə  və
               məqsəddə  insanları  birləşdirən)  razılıq  və  narazılıqdır.  Saleh
               peyğəmbərin(ə) dəvəsini təkcə bir nəfər öldürmüşdü, amma bu
               əməlin cəzası bütün tayfaya şamil oldu, çünki qohumları da bu
               işin həyata keçməsinə razılıq vermişdilər.  Allah-təala buyurur:
                     “Onu  öldürdülər,  lakin  bəla  nazil  olandan  sonra
               peşman oldular”.
   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149