Page 141 - Pure Life 02
P. 141

İBRAHİMİ DİNLƏRDƏ ALLAH/ 229





                           1.  -Allah qorxur. O qorxur ki, Adəm (ə)  «əbədi yaşayışa» sahib ola
                                                                    1
                               bilər və bunu Özü üçün təhlükə sayır.
                           2.  4-Allah adi insanlar kimi, az elmli və qeyb-aləmindən xəbərsizdir.
                               Belə ki, O bağı gəzərək Adəmi (ə) axtarır, onlardan harada olduqlarını
                               soruşur  və  yalnız  Adəmin  (ə)  «utandıq»  cavabından  sonra  onun
                                                        2
                               meyvəni yediyini anlayır.
                           3.  5-Allah sadə insanlar kimi cisim və məhdudiyyətli maddi xüsusiyyətlərə
                               malikdir. O, sübh çağı bağda xumarlı halda gəzirmiş...
                           Üzləşdiyimiz belə ziddiyyətlər bir vaxtlar ilahi vəhy olmuş  «Müqəddəs
                        kitabın»  illər  keçdikcə  təhrif  olunaraq,  əsaslı  dəyişikliklərə  uğradığından
                        xəbər verir. Allahın öz yaratdığı bəndəsinə məğlub olması, qorxması, yalan
                        danışması, simiclik etməsi, heç bir məntiq və ağıl çərçivəsinə sığmır. Bütün
                        yaratdıqlarına kamillik, qüdrət və elm bəxş etmiş Uca Tanrının, özünün on-
                        lardan aciz olması necə də gülüncdür. Əgər belədirsə, Böyük Xaliq onlara
                        söylənilən kamilliyi hansı «elm və qüdrət» sayəsində bağışlamışdı?
                           Həmçinin, mütləq kamilliyin, qeyri-məhdud elmin, qüdrətin sahibi əbədi
                        və əzəli Allahı maddi xüsusiyyətlər dairəsində məhdudlaşdırmaq, həqiqətdə,
                        Onu kiçiltmək və alçaltmaq deməkdir. Allah cism deyil, maddi varlıq deyil.
                        O, təsvirəgəlməz bir vücuddur. O, hüdudsuz, nəhayətsiz və sonsuz kamilliyin
                        özüdür. Deməli, Alllahı maddi varlıq kimi təsəvvür etmək böyük səhv olardı.
                        Bibliyadan  fərqli  olaraq  Qurani-kərimin  Allah-təala  barəsində  söylədiyi
                        fikirlərə əsaslanaraq tam qətiyyətlə demək olar ki, bu din monoteizmin ən
                        yüksək zirvəsində durur.
                           Xristianlığın təməl kitabı olan, əslində tarixi istinadlar, fəlsəfi düşüncələr
                        və Qurani-kərim tərəfindən təhrif edildiyi bildirilən incillərdə belə sağlam
                        və anlaşılan təslis inancına rast gəlmək olmur.
                           Qurani-kərim isə, Allahı uca sifətlər ilə, heç bir məxluqa bənzəməyən
                        misilsiz bir məbud kimi tanıtdırmışdır. Deməli, bütün səmavi kitablar ilə
                        zidd  və  heç  bir  əsası  olmayan  təslis  inancı  xristianlığın  təhrif  olunması,
                        küfr və bütpərəstlik ilə aludələşməsindən xəbər verir.





                        1. Varlıq, 2-ci fəs. 22-ci cüm
                        2. Varlıq, 3-cü fəs. 9-cu cüm
   136   137   138   139   140   141   142   143   144   145   146