Page 231 - Pure Life 09
P. 231

Siyasət Elminə bir Baxış/ 239


                      -   Siyasi fenomenlərin öyrənilməsi elmi
                  Bəziləri  Aristotelin  siyasət  elminin  əsasını
                  qoyduğunu və bu elm üçün xüsusi üslub, münasib
                  bölgülərin ayrılması və xüsusi bir dili hazırladığını
                  güman edirlər.
                      Ona  görə  ki,  o,  çoxlu  sayda  siyasi  hadisə  və
                  xəbərləri ilk dəfə bir yerə toplamış olan kəsdir. Eyni
                  zamanda,  Aristotelin        “Siyasət”  kitabı  həmin
                  məsələlərə şamildir. Yəni, o, öz dövrünün əksər siyasi
                  rejimlərini bu kitabda tədqiq obyektinə çevirmişdir.
                      Onun nəzərincə, siyasət əməli (praktiki) olaraq elmlər
                  silsiləsin  in  başında  yer  tutur,  çünki  onun  mövzusu
                  hakimiyyətdir və siyasət elmi ölkəni formalaşdırmaq və
                                                               1
                  ona və şəhərə rəhbərlik etməkdən ibarətdir.
                      Əbülhəmd  “Məbaniye  seyasət”  kitabının  otuz
                  birinci  səhifəsində  yazır:  “Siyasət  elmi  siyasi
                  fenomenlərin,  dövlətin  müxtəlif  formalarının,
                  hökumətin,  qüdrət  münasibətlərinin,  onların  hər
                  birininn  maddi,  əxlaqi  və  etiqadi  mənbələrinin
                  müxtəlif  zaman  və  məkanlarda  araşdırılma  və
                  öyrənilməsi  haqda  olan  və  siyasi  fenomenlər
                  arasındakı  rabitə  və  onların  meydana  çıxma
                  səbəblərinin kəşfi, eyni zamanda, ölkə cəmiyyəti və
                  beynəlxalq        münasibətlərin        öyrənilmə        və
                                                          2
                  araşdırılmasına çalışan bir emdir.”



                  1.  Müraciət  edin:  Seyid  Cəlaləddin  Mədəni,  “Məbani  və
                  kulliyyate ulume seyasi”, səh. 34.
                  2. Əbülhəmd Əbdülhəmid, “Məbaniye siyasət”, səh. 29.
   226   227   228   229   230   231   232   233   234   235   236