Page 242 - Pure Life 09
P. 242

/

                     (
                  228  PURE LIFE, Vol.4.No.9, (Ramadan 1438. Khordad 1396. June. 2017)


                     Peyğəmbər  (s)  və  imamlar  (ə)  həyatda  olduqları
                  zaman din və siyasətin məzhəri (aşkar olduğu yer) idilər
                  və  yol  göstərmək,  onun  şəriət  və  hökmlərini  bəyan
                  etməklə camaatın siyasi və ictimai məsələlərinə diqqət
                                                                        1
                  yetirir və onu özlərinin dini vəzifəsi hesab edirdilər.
                  Siyasi mütəfəkkirlərin nəzərində siyasətin tərifi

                  Yuxarıda qeyd edilən iki tərifdən əlavə, siyasətlə bağlı bu
                  ixtisasın nəzər sahibləri tərəfindən də çoxlu sayda təriflər
                  təqdim  edilmişdir  ki,  onları  aşağıdakı  bir  neçə  əsas
                  prinsip ətrafında xülasə edə və bölgülərə ayıra bilərik:
                         1.  Təriflərin  bir  qrupu  siyasəti  ictimai
                         məsələlərin  hamısına  və  ya  bir  qisminə
                         rəhbərlik  və  onu  himayə  etməyi  nəzərdə
                         tutur.  O  cümlədən,  Əflatun  (Pluton)  onu
                         böyük  cəmiyyətin,  ölkə,  millət,  dövlətin
                         idarə  və  bütün  vətəndaşlar  üçün  daha  çox
                                                                      2
                         xoşbəxtliyin təmin edilməsi hesab edir.
                      2.  O,  belə  deyir:  “Rəhbərin  vəzifəsi  camaatı
                         fəzilətlə  yetişdirmək  və  hökumətin  xüsusi
                                                               3
                         əhəmiyyətli işi təlim verməkdir.”
                      3.  Fransalı  Reymon  Aron  müxtəlif  (fərqli)
                         məsələlərlə  bağlı  qərar  qəbul  etməyi
                         “siyasət” adlandırır.
                                                4


                  1. “Səhifeye nur”, c.13, səh. 218.
                  2. Əbülhəmd Əbdülhəmid, “Məbaniye siyasət”, səh. 33.
                  3. Alim Əbdürrəhman, “Tarixe fəlsəfeye siyasiye ğərb”, c.1, səh. 98.
                  4. Əli Babayi. Qulamrza və Ağayi, “Fərhənge ulume siyasi”, Bəhmən, səh. 394.
   237   238   239   240   241   242   243   244   245   246   247